جشن ها، یادگارهای درخشان پدران و مادران بیداردل ما هستند كه در گذر تاریخ بسیاری از آنها به دلیل ویژگیهای زمان و تعصبات بسیار از بین رفته و هم اكنون از آنها نمونه هایی بسیار اندك در میان ایرانیان به چشم می خورد. با این حال این نمونه های اندك، نشانه هایی بس بزرگند از اندیشه بلند و طبع ظریف ایرانی كه خداوند به این قوم ارزانی داشته و آیین زرتشتی با پیام ها و آموزش هایش آن را آشكار ساخته است.

واژه جشن از كلمه یسنه اوستایی است با ریشه ای اوستایی به معنای ستایش كردن . بنابراین معنای واژه جشن، ستایش و پرستش است .

:همانگونه كه می دانید جشن های ایران باستان سه دسته اند :

1)جشن های ماهیانه 2) جشن های سالیانه 3) جشن های متفرقه

جشن خوردادگان یكی از جشن های ماهیانه ای است كه در روز چهارم خورداد ماه برگزار می شود. از چگونگی برگزاری این جشن در دوران باستان آگاهی دقیقی در دست نیست؛ اما چون خورداد به معنای رسایی و تندرستی است و در جهان مادی نگهبان آب است می توان پنداشت كه نیاكان ما در این روز به كنار چشمه ها ، رودها و یا دریاها رفته و به پرستش اهورامزدا می پرداخته اند .

واژه اوستایی خورداد، هئوروتات است كه در زبان سانسكریت در ودا بصورت سئوروتات آمده و به معنی رسایی و تندرستی است . اهورامزدا از سرچشمه بخشایندگی خویش این فروزه را به واسطه امشاسپند هئوروتات به آفریدگان خود بخشیده تا هر پدیده ای رسا گردد و رسایی و تندرستی نه تنها ویژه این جهان است ، بلكه رسایی مینوی و تندرستی روح و روان ، هدف والای جهانیان است .

اهورامزدا می خواهد كه همگان به یاری امشاسپند هئوروتات از این بخشایش مینوی و مهربانی حقیقی برخوردار گشته و هركس بتواند با نیروی رسایی و پرورش و افزایش آن در وجود خویش، دارای مقام رسایی و كمال بی زوال گردد .

فر و پیروزی ما ملت پیداست هنوز

كیش زرتشت ز آتشكده برجاست هنوز

كاخ دارای بلند اختر برپاست هنوز

طاق كسری به لب دجله هویداست هنوز